schuiven

De afgelopen dagen waren er lange to-do-lijstjes in mijn agenda. Ik had netjes alle items een cijfer gegeven om de prioriteit aan te geven, in de hoop dat ik dan ook echt de meest noodzakelijke dingen ook echt eerst ging doen. Mail wegwerken, verslagen afmaken, dingen nalezen, opruimen. Het ging prima tot ik ontdekte dat ik het schrijven in mijn dagboek de hoogste prioriteit had gegeven, maar het steeds maar opschoof. Het zette me aan het denken. Mijn gevoel zei me dat het belangrijk was om in alle rust na een paar dagen niet schrijven toch mijn pen en papier te pakken. Maar in mijn handelen was het allesbehalve zichtbaar. Was dat omdat ik het bestempelde als "iets voor mezelf doen" en ik uitging van "werk gaat voor het meisje"? Was het omdat ik geen rust in mijn lijf had omdat er nog zoveel moest? Ik ben er nog niet helemaal uit, maar het heeft me wel aan het denken gezet.

dienstbaarheid

Met nog 1 les te gaan (en daarna 2 presentatiedagen) zit het er bijna op voor mij op de kleine Tiki. Ik heb ook dit jaar weer genoten. Maar als er een ding is wat ik geleerd heb, dan is het wel mijn hart te volgen. Die weg neemt de nodige verrassingen met zich mee, maar het kleurrijke dagboek zal er altijd een onderdeel van zijn. De afgelopen les stond in het teken van dienstbaarheid. Deze prachtige schaal (gemaakt van gipsverband en beschilderd met acrylverf) hangt inmiddels op een plekje in huis waar ik het regelmatig kan zien. Het herinnert me aan het feit dat ik mijn hart mag volgen en daarbij vooral dienstbaar ben aan mijzelf (en daardoor ook weer aan anderen).

Deze foto is ook geplaatst op Beelden van de Ziel. Regelmatig komen er nieuwe foto's en werkstukken bij. Zit je verlegen om visuele harteninspiratie? Neem er gerust een een kijkje!

elfje

De dichtvorm elfje blijft voor mij een inspirerend middel om snel en vooral in weinig woorden te reflecteren op een tekst die ik geschreven heb. Maar het is ook een mooie schrijfvorm om in weinig woorden een beeld te geven van iets dat ik gehoord of gezien heb. Juist de beperking van maar 11 woorden die samen een zin vormen of die losse regels vormen laten me vaak tot de kern komen.

De basisvorm is als volgt:

regel 1: 1 woord

regel 2: 2 woorden

regel 3: 3 woorden

regel 4: 4 woorden 

regel 5: 1 woord

***

In

maar elf

woorden de essentie

vatten van een lange

tekst.

***

wind

dansende takken

in eigen ritme

het geluid van trommelstokken

essenmuziek

***

graag jullie inbreng

Met de start van mijn nieuwe weblog ben ik ook begonnen met de rubrieken De kunstenaar in jezelf en Pen en Papier. Voor mijzelf is het handig omdat ik daarin allerlei linken naar andere sites kan plaatsen en de inspiratie en informatie niet al te versnipperd op mijn weblog komt te staan. Mijn vraag aan jullie is of de rubrieken voor jullie, als lezers, ook handig zijn? Mis je dingen? Zou je dingen anders willen? Laat je reactie achter of mail mij persoonlijk (zie contact voor het mailadres).

e-mail

In mijn doos met dagboeken zit ook een klein doosje met dierbare brieven en briefjes. Het is mooi om handschriften te kunnen zien, woordgrapjes te lezen en vooral het kwetsbare papier nog eens vast te houden. Hoe anders is het met e-mail. De meeste mails verdwijnen bij mij weer snel in de digitale prullenbak en laten in feite geen enkel spoor na van hun bestaan. Misschien is het daarom wel een idee om een mooie mail uit te printen en in je dagboek te plakken. Puur en alleen als herinnering.

gewoon blijven bewegen

Soms levert het schrijven over angst al bij voorbaat angst op. Het gevolg is dat je de angst weg stopt en er ook niet over schrijft. Maar juist het schrijven over angst kan opluchten, mits je het maar veilig voor jezelf maakt. Veiligheid kan zijn, dat je maar 5 regels tekst over de angst schrijft of gedurende 1 minuut. Je doet niet meer en niet minder dan dat je je hebt voorgenomen. Veiligheid kan ook erover schrijven zijn om vervolgens de tekst te bedekken met een dikke laag verf. Je begrenst jezelf dus en juist die duidelijke grenzen zorgen voor veiligheid. Maar intuitief doe ik eigenlijk iets wat Leonie Allan zo mooi beschrijft in haar video. Na het schrijven over angst, ga ik altijd even dansen. De muziek heel hard aan, lekker bewegen en daarna weer terugkeren naar de schrijftafel, soms nog met een zakdoek in de hand en wat tranen op mijn wangen, maar het werkt voor mij keer op keer.

halfvolle schetsboeken

Een filmpje dat mij aan het denken zet over de halfvolle schetsboeken in mijn kast. Toch keer ik er (net zoals bij mijn geschreven dagboeken) steeds bij terug. Het is een kwestie van oefenen. Het is een kwestie van volhouden en mijn eigen weg vinden. Met de oefeningen van Carla Sonheim ben ik op de goede weg. Het tekenen van honden en poezen ging me gemakkelijk af. Ik had er echt lol in. Maar gisteren, aangemoedigd door een artikel uit de Flow, merkte ik dat het tekenen van poppetjes toch een heel ander verhaal is. Mijn innerlijke criticus is erg aanwezig, maar ik ga stug door. Ik wil graag mijn poppetjes vinden en ergens in dat bos van poppetjes zal mijn eigen stijl vast wel een keer zichtbaar worden. (klik op de foto's om ze groter te zien)

                  

Bovendien realiseer ik me steeds meer dat mijn art journal eigenlijk gewoon mijn speelplaats mag zijn. Ik kan er alles uitproberen. Het hoeft er niet mooi, netjes en opgeruimd te zijn. Er mogen gerust pagina's vol niet matchende kleuren zijn of vreselijk fout getekende voorwerpen, daar leer ik van. Als er maar  plezier aan ten grond slag ligt, dan is het goed.

zomaar wat zinnen...

Aan het eind van een week schrijven, herlees ik mijn teksten in het boekje Open Zinnen. Ik onderstreep een woord, een korte zin, maar probeer me te beperken tot 1 item per geschreven stukje. Lees maar mee:

- een opgave in rustig blijven
- toekomstdromen
- onzeker
- het vinden van mijn eigen pad
- angst
- jong van hart en geest
- anders vasthouden
- trouw zijn aan mezelf
- opschuiven in de lijn der generaties
- gezond leven
- vanuit het hart
- incubatietijd

Met 12 zinnen op papier en de mogelijkheid van nog 2 zinnen toe te voegen, ga ik schuiven met de woorden. Woorden die op het eerste oog niets met elkaar te maken hebben, gaan langzaam maar zeker een gedicht vormen. Een tekst die voor mij betekenis heeft. Bij elk woord of elke zin weet ik uit welke context het komt. Het wonderlijke is dat het eindresultaat toch weer laat zien wat er in mij leeft.

toekomstdromen

incubatietijd

het vinden van mijn eigen pad

angst

onzeker

een opgave in rustig blijven

trouw zijn aan mezelf

jong van hart en geest

ondanks het opschuiven in de lijn der generaties

een kwestie van 

anders vasthouden,

gezond leven,

maar vooral van leven

vanuit het hart

lente!

Vandaag nog de laatste hand leggen aan de tweede grote opdracht van dit Tiki-jaar, mijn verslag afmaken en zit de grootste klus er weer op. Dan kan de lente wat mij betreft beginnen! 

wandelen

Wandelen

is een vorm van

luchten 

van de ziel.

Joke J. Hermsen

(uit: Winstilte van de ziel)

Creatief schrijven in de schrijfsalon

Op verzoek van Karin maak ik jullie graag attent op deze workshops. Klik er vooral naar toe, laat je verrassen door de onderwerpen en schrijf je in.

een kleine marathon

"Om kwart over 12 kunnen ze met mij mee hoor. Ik heb een auto geregeld." Ik laat deze woorden even bezinken. Er valt geen kwartje. Ik loop even terug naar de desbetreffende moeder en zeg haar dat het me niet helemaal duidelijk is. "Nou, het feestje vanmiddag...", geeft ze als antwoord. Ik heb echt geen flauw idee waarover ze het heeft. Ik loop terug de klas in. Bij de tafel van mijn jongste pleeg, trek ik de la open en onder allerlei papiertjes komt een uitnodiging tevoorschijn. Weer zo'n typische verrassing waar ik af en toe voor sta met die dwarrels van mij.

Een paar uur later heb ik een uur over. Ik kan in de zon terug naar huis fietsen om vervolgens na een kwartier weer een ophaalronde te maken, ik kan ook een klein schrijfuitje doen. Ik kies voor het laatste. Een plekje in het restaurant van de Hema is snel gevonden. Met een potje gloeihete thee geniet ik van een half uurtje schrijftijd.

Hoe pak je nu zoiets aan? Natuurlijk is schrijven op lokatie best eng. Mijn favoriete plekje is bezet en ik zit vandaag wat meer in de loop. Toch wil ik graag schrijven. Ik pak moedig mijn pen en begin. Daar gaat het tenslotte om: Just do it! Op mijn telefoon zit een alarmfuctie. Die gebruik ik als keukenwekker. Omdat een melodie ongetwijfeld de aandacht zal trekken, stel ik de trilfunctie in en leg ik mijn telefoon op tafel.

Mijn schrijfmarathon van deze keer:

1. Vijf minuten schrijven (Schrijf zo snel als je kunt, zonder te stoppen. Let niet op spelling en grammatica)
2. Lees de tekst door.
3. Onderstreep 1 woord en een korte zin.
4. Schrijf de letters van het woord en de korte zin onder elkaar.
5. Vul de letters aan (zo ontstaat er een woorddicht).
6. Schrijf 10 minuten.
7. Herlees de tekst.
8. Onderstreep 1 woord.
9. Schrijf 4 x 5 regels tekst. Elk stukje begint steeds met het onderstreepte woord uit de lange tekst.
10. Herlees de 4 korte teksten.
11. Sluit af met een elfje.

dwars door de stad

Langs de zijlijn volg ik Walking in this world en doe ook een beetje mee. Ik schrijf mini-ochtendpagina's in het boekje Open Zinnen. Ik probeer meer te wandelen en heb inmiddels ook al twee kunstenaarsuitjes achter de rug.

Gisteren moest ik aan de oostelijke rand van de stad zijn voor een afspraak. Op de heenweg kreeg ik een lift en voor de terugweg was er een keuze: wandelen of het OV. De zon brak door, dus de keuze was snel gemaakt. Ik heb genoten. Overal duiken de eerste narcissen op. Krokussen staan er al volop en een heerlijk lentegevoel maakte zich van mij meester. Wandelend letterlijk dwars door de stad heen, zag ik de stad met andere ogen. De bouwwerkzaamheden kregen glans. Ik zag geen heimachines en bouwkranen, maar ijzeren dino's die glinsterden in de zon. Ik zag geen opgebroken straten en omwegen, maar uitdagingen om mijn reis wat langer te maken en te genieten van de warme zonnestralen. Eigenlijk is dit al een soort minipelgrimage bedacht ik me toen ik aan de westelijke rand van de stad was aangekomen... eentje die ik veel vaker zou moeten doen!

Kunstenaar in jezelf - maart 2011

De Kunstenaar in jezelf is een maandelijkse rubriek die zich richt op de visuele aspecten van het dagboek. Je vindt hier tips en trucs, materialen, maar ook visuele inspiratie.


Materialen:

• Houtskool: Je houdt er niet van of je vindt het geweldig, tenminste zo lijkt het in eerste instantie. Ik was er niet zo'n fan van, maar hoe vaker ik het gebruik hoe beter ik weet wat ik er wel en niet mee kan doen. Dat maakt dat ik het materiaal steeds meer kan waarderen. Kijk ook eens naar de ervaringen van Mandy op haar weblog Journalicious.

Technieken:

• Aquarel met viltstift: Het is helemaal niet nodig om een doos vol aquarelverf te hebben. Heb je viltstiften? Lees dit logje en deze maar eens om zelf een mooie aquarel te maken.
• Oliekrijt gebruik ik niet vaak in mijn kleurrijke dagboek. Hoewel ik het heerlijk materiaal vind om mee te werken. Ik kreeg onlangs de tip om mijn tekening met krijt eens te bewerken met reukloze terpetine. Daarmee lost het krijt iets op en kun je als het ware schilderen. Ik heb het zelf nog niet uitgeprobeerd, maar het staat zeker op het lijstje om te doen. Wordt vervolgd dus!
• Wist je dat je pastelkrijt ook met water en een kwastje kunt bewerken? Probeer het maar eens uit! Wil je het eerst zien en dan geloven? Kijk dan naar dit filmpje.
• Collagemateriaal: De gratis boekjes van de supermarkt zoals bijvoorbeeld de Allerhande of het boekje van de Plusmarkt zijn vaak mooie vindplaatsen voor kleine inspirerende foto's, die je in je dagboek kunt gebruiken. Zeker rond de feestdagen. Zo vond ik in de periode rond kerst heel veel mooie harten en zullen er over niet al te lange tijd weer boekjes vol Paasdingen staan. 

Inspiratie

• Zoveel verschillende soorten kleurrijke pagina's. Gevonden op Art Journal Every Day, een weblog dat het lezen zeker waard is.
• Ben je op zoek naar technieken (al dan niet te gebruiken in je lessen) dan is that artist woman een leuke site om ideeën op te doen. 
• Als ik weer eens op Flickr ronddwaal, kom ik steeds weer terug bij Belknits. Zoveel prachtige kleuren.

innerlijk pelgrimeren

In 2005 ging ik op reis. Op reis met een schrijfboek, pen en wandelschoenen. Met nog 11 andere pelgrims ging ook ik op weg naar mijn hart. Elke maand met de trein op reis naar Alkmaar om weer geïnspireerd te worden door de verhalen van mijn reisgenoten. Hoewel ik een berg aan ervaringen heb op gedaan die ik niet meer zou willen missen is er een ding dat me het meeste is bijgebleven, namelijk de labyrinten die ik destijds gelopen heb: in de kerk, op het strand, overdag en in het donker.

Afgelopen zaterdag mocht ik, als oud innerlijk pelgrim, de boekpresentatie bijwonen van Christine de Vries. Het was geweldig om oude reisgenoten weer eens te spreken, om samen te schrijven en te lezen. Maar het allermooiste moment was toch wel het moment waarop er 3 sleutelhangers uit de tas kwamen. Na afloop van de innerlijke pelgrimage kregen we allemaal 1 hart van Christine. Na ruim 5 jaar wordt dat kleinood dus nog steeds door ons gekoesterd.

Op dit moment is het nog te druk, maar het streven is om in juni of juli de reis nogmaals een keer te gaan maken. Met het boek Innerlijk Pelgrimeren als reisgids zal dat vast wel lukken.

One thing - be brave

Altijd komen de dingen terug. Soms in een iets andere vorm, maar vaak in basis hetzelfde. Een voorbeeld: In 2007 startte Jessie op haar blog het project One thing, be brave. Het was een project waarnaar ik op mijn oude weblog verwees. Een tijd lang volgde ik Jessie en zag hoe haar project niet alleen haar veranderde, maar ook tal van mensen inspireerde om het ook te gaan doen. Hoewel het idee me destijds erg aansprak, probeerde ik het niet uit (dacht ik). Een mens kan tenslotte niet alles.

Het afgelopen weekend leerde ik dat het vergroten van mijn comfortzone (hoe zeg je dat in goed Nederlands?) me een stevigere basis zal geven in het ondernemerschap. En dus kreeg ik de variant van One thing, Be brave mee in mijn huiswerkmap, namelijk het Wees Moedig Project van Saskia de Bruin (zie Schrijfhandboek p. 282).

Het zette me aan het denken over hoe ik mijn comfortzone in de afgelopen jaren in mijn dagboek vergroot had. Ik ging tekenen, schilderen en plaatjes plakken in mijn dagboeken. Ik schreef links- en rechtshandig, met verschillende kleuren pen, lelijk en soms prachtig regelmatig. Ik knipte in bladzijden of sneed delen van pagina's in een bepaalde vorm. Ik schreef elfjes, rondelen en haiku's. Allemaal dingen waarvan ik zo'n 10 jaar geleden helemaal niet had gedacht dat dat mogelijk zou kunnen zijn, laat staan dat ik dat echt heel erg leuk zou vinden. Elke stap ging gepaard met weerstand en het overwinnen van die weerstand. Maar oo wat was het toch de moeite waard! Mijn dagboek is mijn atelier, mijn speeltuin, mijn spiegel, maar vooral de plek waar ik helemaal mezelf kan zijn. Juist door iedere keer die weerstand te overwinnen werd mijn speelruimte groter.

Met dat in mijn achterhoofd ga ik moedig verder op weg naar mijn droom.

durf te vragen

In het kader van mijn Wees Moedig Project (waarover morgen meer) wil ik jullie vragen om mij een digitaal spandoekje te sturen. Ik heb de komende tijd aanmoediging nodig en zou het fijn vinden als jullie hier onder bij de reacties mij een "Je kunt het!" spandoekje aan willen bieden.

walking in this world

The Artist's Way is een van de bekende boeken van Julia Cameron, dat ook in het Nederlands verkrijgbaar is. Een ander boek, Walking in this world, is helaas niet vertaald. Mocht je het boek in je kast hebben staan en het weer eens willen herlezen, kijk dan ook eens op de site van Journaling Saves. Daar wordt het boek door een grote groep mensen tegelijk gelezen en worden de ervaringen met  de opdrachten uitgewisseld.

* inleiding project
* week 1
* week 2

morgen

Morgen begint de vastentijd weer.

Ook ik ga weer iedere ochtend schrijven.

reizend dagboek

Pagina's gemaakt voor het reizende dagboek van Papieren Spiegel.

sokken

Een onderwerp waar ik niet zo snel over zou schrijven, maar dat me wel voor een uitdaging stelt om het een keer te doen: sokken.

Ik zat net op mijn bureaustoel. Terwijl iTunes de podcasts bijwerkte, trok ik mijn sokken aan. Nou ja, sokken. Grijze kniekousen van de Hema alweer een paar jaar oud, maar nog prima (dacht ik). Toen ik mijn bril opzette zag ik zo'n dun plekje. Zo'n plekje waarvan je weet dat het binnen niet al te lange tijd een gaatje zal worden. Er zijn in mijn sokken altijd twee plekken waar gaatjes verschijnen: bij de tenen of aan de binnenkant van mijn linkerenkel. Bij mijn echtgenoot zitten de gaten meestal op de hielen en bij de kinderen vaak op de bovenkant van hun voeten. Tja, zo heeft iedereen zijn "gaatjesplekjes" in zijn sokken.


Nog wat mijmerend over sokken, zie ik ineens mijn moeder voor me die mijn spierwitte nieuwe kniekousen in de thee legt, zodat mijn kniekousen beter passen bij mijn roomkleurige eerste communiejurk.

Zo gaat dat met schrijven en mijmeren.......van het een kom je vanzelf bij het ander.

Schrijf eens over sokken:
* sokken van nu
* sokken van vroeger
* Denk ook eens aan panty's, maillots, kniekousen, sportsokken
* Kriebelende sokken of juist favoriete sokken
* Verzin een verhaal over het sokkenmonster (of schrijf over het waarom van altijd maar 1 sok kwijt zijn)

Pen en Papier - maart 2011

Pennen

• Je houdt van pennen en auto's en dan krijg je dit.
• De stabilo Move Easy pennen zijn er ook in pasteltinten. Van dezelfde firma zijn er nu ook viltstiften van recycled materiaal.
• Voor meer milieuvriendelijk pennen en stiften kijk je hier.
• Een balpen met een touwtje eraan, handig voor bijvoorbeeld een haakje in de keuken.
• Wie kent hem niet: de pen met vier kleuren vullingen? Nog steeds een hit en verkrijgbaar in leuke kleuren.
• Een rollerbalpen met waarschuwingslampje. Handig als je snel geneigd bent te hard in je pen te knijpen tijdens het schrijven.

Notitieboeken
Deze keer wat notitieboeken waarin vragen of schrijf-starters zijn gedrukt:

• Een boekje dat je misschien wat startzinnen kan leveren om over te schrijven heeft de titel 50 vragen aan jezelf. Je kunt natuurlijk ook de stukjes tekst in het boekje zelf schrijven. Op de site vind je ook een paar bladzijden zodat je het boek kunt inzien.
• Lijstjes kun je kwijt in My favorite notes (Nederlandse versie) voor mannen, vrouwen, jongens en meisjes. Alle boekjes zijn op de site van Bol.com in te zien.

Schrijven

• Wil je een keer meedoen met een schrijfmarathon voor een goed doel? Klik dan snel hier naar toe. Zie ook de spelregels.
• Allerlei andere schrijfactiviteiten kun je vinden op Schrijven Online. En de Belgische lezers gaan hier naar toe.
• Bekijk ook eens deze woordsculpturen.
• Kijken naar schrijvers kun je op Lezentv.nl (zowel proza als poëzie).