Zwart-wit blijft een enorme aantrekkingskracht houden. Op de een of andere manier verandert het mijn blik. Kleuren doen er minder toe en de aandacht gaat meer en meer naar de vorm. Het maakt het grijs en grauw van de winter soms zoveel mooier. Met mijn camera van mijn telefoon kan ik lang niet alle tinten grijs vangen onderweg, maar de grote structuren lukken vaak wel.
Grauw en grijs voelt het soms ook in het schrijven. Weer een hele andere beleving. Steeds datzelfde onderwerp dat blijkbaar nog niet genoeg uitgekauwd is. De woorden wandelen kleurloos over de pagina en een nieuwe opening krijg ik maar niet te pakken. Soms is het nodig om net even iets anders te doen: kleur toevoegen, een andere werkvorm doen of een schrijfonderwerp aan iemand vragen. Het kan je net dat zetje geven dat je nodig hebt en zorgen voor het doorbreken van de sleur.